donderdag 7 februari 2019

Boizenburg


Boizenburg, 2019
30 cm x 40 cm
Acryl op doek, krant 

In oktober maakte ik een reis naar de plaats waar mijn vader in de tweede wereldoorlog dwangarbeid verricht heeft. Mijn vader overleed in 2008  op 86 jarige leeftijd. Pas op het einde van zijn leven kwam de betreffende periode uit de tweede wereldoorlog steeds meer naar voren. Hij schreef in die tijd zijn ervaringen op. Het was de tijd en plaats beschreven hoe hij deze destijds beleefd heeft. Op het moment dat ik erheen ging en de streek bezocht kon ik geen vragen meer aan hem stellen. Het "Lager "waar hij samen met andere jonge mannen ondergebracht was om vanuit die plaats aan de scheepswerf in Boizenburg te werken was voor een deel nog intact. Hetzelfde "Lager" was ook  tijdelijk onderdeel van concentratiekamp Neuengamme, toen er Hongaarse Jodinnen bij dezelfde werf tewerk gesteld werden. Alle beschrijvingen komen overeen met andere geschiedkundige verklaringen. Ik vond het erg bijzonder om de streek te bezoeken en een eigen beeld te vormen van de omgeving. In het dorp Boizenburg lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. De huizen, wegen en gebouwen zijn bijna nog allen zoals ze er 75 jaar geleden uitzagen, mede omdat het dorp onderdeel van Oost Duistland is geweest na de oorlog. Na de val van de muur lijkt er niet zo veel veranderd te zijn. 

Het beeldend werk wat hieruit voortgekomen is, geschilderd op Duitse kranten en gebaseerd op herinneringen en polaroids die ik tijdens mijn reis genomen heb, geeft een indruk van een "unheimliches" gevoel..

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage